Γράφει ο Λάμπρος Τηγάνης ✍️
Η αθόρυβη συνέπεια Ολυμπιακού, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τον θόρυβο που προκαλεί ήδη ο Παναθηναϊκός στα μέσα Σεπτεμβρίου.
Η 3η αγωνιστική δεν άφησε πολλά περιθώρια για αμφισβήτηση. Ολυμπιακός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ βαδίζουν με σταθερότητα, την ώρα που ο Παναθηναϊκός δείχνει να χάνει (για ακόμη μία χρονιά) το βηματισμό του.
Η ήττα από την Κηφισιά δεν ήταν μια απλή κακή βραδιά, αλλά το σύμπτωμα ενός βαθύτερου προβλήματος. Η ομάδα μοιάζει εγκλωβισμένη σε ένα περιβάλλον που δεν της επιτρέπει να σταθεί όρθια μπροστά στις δυσκολίες που συνεχώς παρουσιάζονται.
Ακόμη κι οι αντίπαλοι το αναγνωρίζουν. Ο πρώην πράσινος Ρούμπεν Πέρεθ, που αγωνίζεται πλέον με τη φανέλα της Κηφισιάς, το είπε ξεκάθαρα:
“Για όσα στραβά συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό, δεν φταίνε ούτε οι παίκτες, ούτε ο πρόεδρος, ούτε κανένας άλλος. Ένας είναι ο υπαίτιος.”
Η φράση του μοιάζει να αιωρείται πάνω από το Κορωπί, σαν σκληρή υπενθύμιση ότι τα προβλήματα δεν μπορούν να κρύβονται άλλο και επιτέλους, κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη.
Εγκλωβισμένος στις παλιές πληγές
Η απομάκρυνση του Βιτόρια έρχεται ακόμη νωρίτερα από εκείνη του Ντιέγκο Αλόνσο πέρυσι τέτοια εποχή. Ήταν 29 Οκτωβρίου 2024, όταν ο Ουρουγουανός πλήρωνε το μάρμαρο για την κακή εικόνα της ομάδας σε Ευρώπη και πρωτάθλημα.
Δύο προπονητές σε λιγότερο από δώδεκα μήνες, με κοινό παρονομαστή την αδυναμία των πρασίνων να σταθούν όρθιοι απέναντι στις προσδοκίες, αλλά και τη διοίκηση που “σπατάλησε” δύο καλοκαίρια, στήνοντας ομάδες ανθρώπων που λίγες εβδομάδες μετά θα αποτελούσαν παρελθόν.
Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έρχεται σε συνθήκες που μοιάζουν ήδη δύσκολες· χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα, χωρίς προπονητή και με μια ήττα που θα πάει τον Παναθηναϊκό στο -11 στη βαθμολογία, η απώλεια του βασικού εγχώριου στόχου πριν καν μπει ο Οκτώβριος, θα είναι ανεπανόρθωτη.
Η πληρότητα που δεν χωρά αμφισβήτηση
Από την άλλη, το 5-0 του Ολυμπιακού επί του Πανσερραϊκού δεν προκάλεσε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, δεν είναι η έκταση του σκορ αυτή που μένει, αλλά η ανάδειξη του μεγαλύτερου πλεονεκτήματος των ερυθρόλευκων.
Το βάθος στο ρόστερ της ομάδας του Μεντιλίμπαρ δεν υπάρχει σε άλλη ελληνική ομάδα. Όταν ποδοσφαιριστές όπως ο Ποντένσε, ο Ταρέμι και ο Στρεφέτσα λογίζονται ως αλλαγές, η υπεροχή είναι προφανής.
Το ερωτηματικό παραμένει στη θέση των σέντερ μπακ. Ο Πιρόλα διαθέτει χαρακτηριστικά που μπορούν να τον χρίσουν βασικό για πολλά χρόνια, όμως ο πραγματικός έλεγχος θα έρθει στην Ευρώπη. Εκεί κρίνονται οι άμυνες που αντέχουν και οι ομάδες που δικαιούνται να μιλούν για σαφή ανωτερότητα.
Ο κυνισμός του Νίκολιτς
Η Ένωση δεν εντυπωσίασε στη Λιβαδειά, αλλά δεν χρειάστηκε κιόλας. Το 0-1 με τον τρόπο που ήρθε, είναι δείγμα ομάδας που ξέρει να παίρνει το ζητούμενο χωρίς να ρισκάρει, χωρίς να αφήνει κενά. Ο Νίκολιτς έχει εμφυσήσει κυνισμό και αυτό μοιάζει να γίνεται σήμα κατατεθέν στο σύλλογο.
Σε ένα πρωτάθλημα που κάθε απώλεια μπορεί να στοιχίσει, η ικανότητα να νικάς χωρίς να προσφέρεις θέαμα είναι αρετή. Και η φετινή ΑΕΚ δείχνει πως την κατέχει, ενώ ταυτόχρονα έχουν γίνει και οι κινήσεις που έχουν τη δυνατότητα να υποστηρίξουν αυτή την προσέγγιση.
Η σοβαρότητα ως αναπόσπαστο κομμάτι
Ο ΠΑΟΚ έφυγε νικητής από την Κρήτη, όντας κυρίαρχος, αλλά και σοβαρός. Ο Λουτσέσκου ξέρει πώς να κρατά την ομάδα του μέσα στο πλαίσιο, να μην επιτρέπει παρεκκλίσεις.
Το 3/3 του Δικεφάλου είναι προϊόν της σταθερής νοοτροπίας που έχει χτιστεί τα τελευταία χρόνια και δεν αποτελεί μία τυχαία συγκυρία.
Η αντίδραση που έπρεπε
Ο Άρης χρειαζόταν κάτι για να αφήσει πίσω του την κακή ήττα από τον Παναιτωλικό στο “Βικελίδης”. Το βρήκε στο Περιστέρι. Με τον Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο, οι κιτρινόμαυροι παρότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ, έδειξαν χαρακτήρα και πήραν τους τρεις βαθμούς.
Μία νίκη που φέρνει ψυχολογία και αυτοπεποίθηση σε ένα σωματείο που το χρειάζεται πολύ τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
Ο Παναιτωλικός μπήκε στο παιχνίδι με τον Βόλο χωρίς συγκέντρωση, δέχθηκε δύο γκολ πολύ νωρίς, κάτι που του στέρησε την ευκαιρία να διεκδικήσει κάτι από τον αγώνα, σβήνοντας παράλληλα και το μεγάλο διπλό που πήρε κόντρα στον Άρη την προηγούμενη αγωνιστική.
Η έλλειψη ομοιογένειας στην ομάδα του Πετράκη είναι εμφανής και, παρά την ποιότητα του ρόστερ και την σπουδαία προσθήκη του Ανδρέα Μπουχαλάκη, χρειάζεται άμεση ισορροπία για να μη χαθεί η μπάλα από νωρίς.
Αντίθετα, ο Βόλος πήρε μια νίκη που αξίζει παραπάνω από τρεις βαθμούς. Σε μια δύσκολη έδρα, απέδειξε ότι μπορεί να σταθεί και να χτυπήσει για ακόμη μία χρονιά, παιχνίδια μακριά από το γήπεδό του. Αν συνεχίσει έτσι, θα πετύχει το φετινό στόχο της παραμονής.
ΥΓ1: Ο Ανδρέας Τετεϊ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής του αγώνα κόντρα στο τριφύλλι. Στο δεύτερο και στο τρίτο γκολ έκανε γιο-γιο όλη την άμυνα, αποδεικνύοντας ότι είναι από τους καλύτερους φορ στο φετινό πρωτάθλημα. Η Κηφισιά έχει θεματάκια στα μετόπισθεν, αλλά μπροστά παράγει φάσεις και αναπτύσσεται ταχύτατα. Και αυτό αρκεί για να δημιουργήσει ζημιές σε παιχνίδια όπως αυτό της Κυριακής.
ΥΓ2: “Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος”, έγραψε κάποτε ο Ντίνος Χριστόπουλος. Σήμερα, η Εθνική μπάσκετ ανθίζει ξανά. Ένα χάλκινο μετάλλιο που μοιάζει με χρυσό για όσους πίστεψαν πως αυτό το δέντρο είχε στερέψει. Πολλά, πολλά συγχαρητήρια.
