Ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ αντιμετωπίζει την πιο κρίσιμη στιγμή της καριέρας του στο Euro 2024 ως προπονητής της Αγγλίας. Παρά το ταλέντο που υπάρχει, οι αμφιλεγόμενες επιλογές και η αναποτελεσματική διαχείριση του έχουν οδηγήσει τους Άγγλους σε συνεχόμενες απογοητεύσεις στις μεγάλες διοργανώσεις. Θα καταφέρει να ξεπεράσει αυτές τις προκλήσεις ή θα αποτύχει ξανά; Γράφει ο Λάμπρος Τηγάνης.
Ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ σε συνέντευξη του λίγο πριν την πρεμιέρα του Euro 2024, μίλησε για το μέλλον του στον πάγκο των τριών λιονταριών, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως «αν δεν κερδίσουμε το τρόπαιο, το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι δεν θα μείνω εδώ. Αυτή θα είναι ίσως η τελευταία μου ευκαιρία».
Πλέον, ο οποιοσδήποτε μπορεί να δει το λόγο πίσω από αυτή του τη δήλωση. Η Αγγλία, τα τελευταία 8 χρόνια που προπονεί ο ίδιος, ξεχειλίζει από ταλέντο σε όλες τις γραμμές του γηπέδου, έχει παίχτες παγκοσμίου κλάσης με πολλές συλλογικές επιτυχίες, κι όμως οι αποτυχίες δε σταματούν να έρχονται, η μία πίσω από την άλλη.
Και ενώ τα τρία λιοντάρια έχουν πραγματοποιήσει καλές πορείες σε δύο από τις τρεις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις, φτάνοντας στον τελικό του προηγούμενου Euro και στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2018, η εικόνα που έχουν δείξει τις κρίσιμες στιγμές κόντρα σε ομάδες του ίδιου βεληνεκούς οι ποδοσφαιριστές του Σάουθγκεϊτ, προβληματίζουν σε μεγάλο βαθμό τον πάντα απαιτητικό κόσμο της ομάδας, αλλά και τα ΜΜΕ της χώρας.
Ανισορροπία σε άμυνα και επίθεση
Είναι αρκετά δύσκολο να παρατηρήσεις ποιο είναι ακριβώς το πλάνο του Σάουθγκεϊτ στους αγώνες που έχει δώσει η Αγγλία με τον ίδιο στον πάγκο. Ο Άγγλος τεχνικός φαίνεται ότι προσπαθεί να χωρέσει στην 11άδα παίχτες, οι οποίοι είναι δημοφιλείς μεταξύ τύπου και φιλάθλων, χωρίς όμως να καταφέρνει κάποιο θετικό αποτέλεσμα από όλο αυτό.
Στο τελευταίο φιλικό, μάλιστα, στο Γουέμπλεϊ κόντρα στην Ισλανδία που έληξε με νίκη των φιλοξενούμενων με 1-0, επιλέχθηκαν βασικοί για την επίθεση οι Γκόρντον, Φόντεν, Πάλμερ και Κέιν.
Παίχτες που, αδιαμφισβήτητα, φέτος βρέθηκαν σε τρομερή κατάσταση με τις ομάδες τους, αδυνατούσαν να δημιουργήσουν ευκαιρίες κόντρα σε μία αρκετά πιο αδύναμη ομάδα, έχοντας φανερή έλλειψη ιδεών, ώστε να αλλάξουν την εις βάρος τους κατάσταση.
Η επιλογή επίσης του Τρίπιερ στον ίδιο αγώνα, στην θέση του αριστερού μπακ, δηλαδή σε ένα χώρο του γηπέδου που περιορίζει σημαντικά τις επιθετικές αρετές του παίχτη της Νιουκάστλ και τον αφήνει εκτεθειμένο αμυντικά, εγείρει πολλά ερωτήματα σχετικά με την απόφαση του Σάουθγκεϊτ να μην επιλέξει έναν αριστερό μπακ που θα παίζει στη φυσική του θέση.
Όσον αφορά το κέντρο της άμυνας, η έλλειψη ενός αμυντικού, ο οποίος θα είναι ηγέτης και θα παίρνει πρωτοβουλίες, βοηθώντας παράλληλα τους συμπαίχτες του, αποτέλεσε καθοριστικό ρόλο στην ευκολία με την οποία δεχόταν φάσεις η Αγγλία και εν τέλει δέχτηκε και το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης.
Ο Άρνολντ και η λάθος διαχείριση
Η παρουσία του Τρεντ – Αλεξάντερ Άρνολντ στο χώρο της μεσαίας γραμμής, αντί γι’ αυτή στα δεξιά της άμυνας, θεωρείται πλέον δεδομένη στα πλάνα του Σάουθγκεϊτ. Ο 23χρονος μπακ της Λίβερπουλ με τις εκπληκτικές μακρινές μπαλιές αλλά και εκτελέσεις στα στημένα, είναι αρκετά πιθανό να εξασφαλίσει μία θέση στη βασική 11άδα της ομάδας της χώρας του.
Ωστόσο, τα πράγματα στην εθνική ομάδα της χώρας του μοιάζουν αρκετά διαφορετικά από αυτά που αντιμετωπίζει ο νεαρός αμυντικός στην ομάδα του.
Οι παίχτες που βρίσκονται μπροστά του και επιλέγονται συνήθως από τον 53χρονο τεχνικό, όπως ο Φόντεν, ο Κέιν και ο Σάκα δεν είναι οι πιο γρήγοροι στον κόσμο (με εξαίρεση ίσως τον Γκόρντον) και προτιμούν να παίζουν το παιχνίδι με την μπάλα στα πόδια τους.
Αυτό έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να χαραμίζεται ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος των ικανοτήτων του Άρνολντ και να στερείται η Αγγλία αυτό που αξιοποιεί χρόνια η Λίβερπουλ με τον Σαλάχ, τον Νιούνιεζ και τον Ντίαζ.
Ακόμα και αν ο Σάουθγκεϊτ επέλεγε να ξεκινήσει με τον Γκόρντον, τον Τόνεϊ και τον Ράσφορντ, παίκτες δηλαδή που συνηθίζουν να παίζουν με μεγάλες μπαλιές στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, θα υπήρχε έστω μία πιο ορθολογική προσέγγιση στον τρόπο παιχνιδιού των τριών λιονταριών.
Όλοι κρίνονται στο τέλος
Το πιο σημαντικό πρόβλημα όμως που αντιμετωπίζει η Αγγλία, φαίνεται να είναι η έλλειψη αγωνιστικής ταυτότητας. Σε αντίθεση με άλλες κορυφαίες ομάδες, όπως η Πορτογαλία, η Γαλλία και η Ολλανδία, που ξέρουν ακριβώς τι θέλουν να κάνουν μέσα στο γήπεδο, η Αγγλία φαίνεται να ψάχνει ακόμα τον τρόπο με τον οποίον θέλει να αμυνθεί, να επιτεθεί και κυρίως να διαχειριστεί ένα παιχνίδι.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, είναι φυσιολογικό να πληθαίνουν διαρκώς οι φωνές που λένε ότι οι Άγγλοι βαδίζουν ολοταχώς για μία ακόμα επική αποτυχία. Ειδικά στη φετινή διοργάνωση, στην οποία παρουσιάζονται από τους μπουκ ως το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, ένα τέτοιο σενάριο φαντάζει ως εφιάλτης για τον Σάουθγκεϊτ και το υπόλοιπο τεχνικό επιτελείο.
Μένει να δούμε αν όντως θα επαληθευτούν οι κακές γλώσσες και προφητείες για μία ακόμη φορά ή αν ο Άγγλος τεχνικός θα καταφέρει να φέρει το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στο Νησί…
